Την Παρασκευή 8 Μάη πάνω από 100 μηχανάκια διαδηλώσαμε στα βορειοανατολικά προάστια. Κατά τη διάρκεια της πορείας μας από Αγία Παρασκευή, Χαλάνδρι, Νεο Ψυχικό και Χολαργό φωνάξαμε συνθήματα και κορνάραμε, πετάξαμε τρικάκια και μοιράσαμε κείμενα. Βρεθήκαμε και πορευτήκαμε μαζί, οργανωμένα, μέσα σε μια νέα συγκυρία, με λίγο μούδιασμα αλλά με περισσότερο πείσμα, δηλώνοντας ρητά πως: Δε θα πληρώσει η τάξη μας – για ακόμη μια φορά – την κρίση! ”
Η προκήρυξη της μοτοπορείας:
Να μην πληρώσουμε τη κρίση της πανδημίας! Επιτέλους να πληρώσουν τ’ αφεντικά!
Περάσανε έξι εβδομάδες καραντίνας, απαγορεύσεων και εγκλεισμού. Η κυβέρνηση αυτές τις έξι (διαβολό) εβδομάδες μας κάλεσε να δείξουμε την «ατομική μας ευθύνη» απέναντι στη «κοινή» αντιμετώπιση της πανδημίας. Σύμφωνα με αυτή όλοι / όλες έπρεπε να μείνουμε σπίτια μας, να δουλέψουμε από αυτά, να μη πάμε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και να βγαίνουμε έξω μόνο για τα αναγκαία μας ψώνια.
Στη πραγματικότητα όμως το σχέδιο «αντιμετώπισης της πανδημίας» ήταν/είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των εργοδοτών και όσων πλουτίζουν απο την εργασία μας. Το πρόσωπο της πανδημίας για την εργατική τάξη είχε εκτόξευση της ανεργίας (150.000 νέες απολύσεις), συνωστισμό στους χώρους εργασίας (για όσους / όσες δουλεύανε ακόμα) και μη τήρηση μέτρων υγεινής, τηλεργασία από το σπίτι με ξεχειλωμένα ωράρια, μαύρη εργασία, επιδόματα ψίχουλα και τα δεκάδες καθημερινά μας έξοδα να τρέχουν.
Κωδικοποιούμε λοιπόν τη ζωή της εργατικής τάξης εν μέσω πανδημίας.
Μέτρα «αντιμετώπισης της πανδημίας» για τους εργαζόμενους / εργαζόμενες.
Όσοι / όσες δούλευαν σε χώρους εργασίας οι οποίοι μπήκαν σε αναστολή λόγω πανδημίας, πήρανε 800 ευρώ για 1,5 μήνα.
- Όσοι / όσες δουλεύανε ανασφάλιστα, με μπλοκάκι ήταν εποχιακοί, συμβασιούχοι ή έκτακτοι σε αυτές τις δουλειές, δεν πήρανε τίποτα.
- Εκατοντάδες επιχειρήσεις δήλωσαν ότι «κατεβάζουν ρολά λόγω πανδημίας» ενώ συνέχιζαν να δουλεύουνε με τηλέργασία. Το αποτέλεσμα ήταν οι εργαζόμενοι να αναγκαστούν να πάρουν τα 800 ευρώ για 1,5 μήνα ενώ δουλεύανε κανονικά (και πολλές φορες με μεγαλύτερα ωράρια στο σπίτι) και ταυτόχρονα οι εργοδότες να απαλλαχτούνε απο το βάρος της καταβολής των μισθών και των ενσήμων.
- Χιλιάδες εργαζόμενοι / εργαζόμενες καλέστηκαν να ζήσουνε με 400 ευρώ το μήνα. Μπορεί οι μισθοί μας εν μία νυκτί να πέσανε στα 400 ευρώ όμως τα καθημερινά μας έξοδα συνέχισαν να έχουνε τις υπάρχουσες τιμές. Με 400 ευρώ οι οικογένειες έπρεπε να πληρώσουν νοίκια, λογαριασμούς, supermarket, φροντιστήρια, κ.α.
Οι εργοδότες απέκτησαν το δικαίωμα να μας απασχολούνε τις μίσες ώρες απ’όσες δουλεύαμε (εκ περιτροπής εργασία).
- Οι μισές ώρες εργασίας σημαίνει και μισός μισθός. Μέσα στη καραντίνα (αλλά και μετά απο αυτή) οι εργαζόμενοι / ες καλούμαστε να καταπιούμε πως θα ζούμε από εδώ και στο εξής με τα μισά λεφτά απ’ όσα ζούσαμε!
- Μισές ώρες εργασίας σημαίνει μισά ένσημα. Δηλαδή μισά δώρα (χριστούγεννα και Πάσχα) και μικρότερες αποζημειώσεις σε περίπτωση απόλυσης.
- Μισά ένσημα σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη δυσκολία στην απόκτηση σύνταξης (και ειδικά ολόκληρης).
Οι εργαζόμενοι σε κλάδους όπως η πληροφορική και οι τηλεπικοινωνίες έπρεπε να δουλεύουν με τηλεργασία από το σπίτι τους.
Στη τηλεργασία οι εργαζόμενοι έπρεπε να μετατρέψουνε τα σπίτια τους σε εργασιακούς χώρους και να ξεχάσουν μια για πάντα τη προσώπικη τους ζωή και τον προσωπικό τους χώρο. Το αναφέραμε και πιο πάνω. Η τηλεργασία δεν έχει ωράρια! Τ’ αφεντικά με πρόσχημα ότι δουλεύαμε από τα σπιτιά μας, μας εξώθησαν σε πολύ πιο βάρβαρα ωράρια.
Στις έξι εβδομάδες της καραντίνας η μαύρη εργασία νομιμοποιήθηκε με την υπογραφή του υπουργού εργασίας. Η κυβέρνηση προχώρησε σε αναστολή της υποχρέωσης των εργοδοτών για καταχώρηση στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ κάθε εργασιακής αλλαγής (δήλωση υπερωριών, ημέρες εργασίας, μεταβολές στη σύμβαση κ.α. ).
Εκτός όμως από την επίδειξη της ατομικής μας ευθύνη, η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι της μας προετοίμαζαν ψυχολογικά με κάθε τρόπο. Μας είπανε μεταξύ των άλλων και γνώριμες εκφράσεις από τα παλιά, «οι θυσίες σας θα πιάσουνε τόπο», « το πρόβλημα ειναι παγκόσμιο», «η επιστροφή στη κανονικότητα θα πάρει πολλούς μήνες να επανέλθει», «θα καλεστούμε όλοι να ζησουμε σε μία νέα πραγματικότητα», «θα αρθούν σταδιακά τα μέτρα εφόσον τηρούνται τα προηγούμενα».
Μερικές μέρες τώρα, η κυβέρνηση θέλει να μας επιβραβεύσει για την «υπομονή» και «συνέπεια» που επιδείξαμε σε όσα μας επέβαλε. Θριαμβολογεί για το έργο της και είναι έτοιμη να άρει τα περιοριστικά μέτρα ώστε να επιστρέψουμε στη νέα πραγματικότητα. Εμπορεύεται τον πόνο μας, την άγρια εκμετάλλευση μας, την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας με την ελπίδα της «νέας κανονικότητας», όμως η επιστροφή στη νέα κανονικότητα είναι μπλόφα !
Γιατί δεν είναι ούτε «νέα», ούτε «κανονικότητα». Το σχέδιο των αφεντικών για την επόμενη μέρα ειναι παλιό και χιλιοεφαρμοσμένο. Δεν χρειάζεται να είμαστε προφήτες για να καταλάβουμε τι έρχεται για τη τάξης μας. Τα «έκτακτα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας» που εφαρμόστηκαν τις προηγούμενες έξι εβδομάδες προεικονίζουν όσα έρχονται. Τα επιτελεία της κυβέρνησης ήδη έχουνε αναφέρει τον ημι-μόνιμο χαρακτήρα που θα έχουν όσα μέτρα πάρθηκαν.
- Η μισή απασχόληση ( και οι μισοί μισθοί) θα ισχύσει μέχρι τον Οκτώβρη όπου η κυβέρνηση θα εξετάσει
τη τυχόν επέκταση της. - Στο εξής, όσες επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα τηλεργασίας, είναι αναγκασμένες να δουλεύουνε μέσω αυτής το 70% των εργαζομένων.
- Θα μονιμοποιηθεί ένα είδος υποκατώτατου μισθού για όσους / όσες δουλεύουνε εκ περιτροπής, με ατομικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου κτλπ.
Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,
Ζούμε σε μία άγρια και απρόβλεπτη εποχή. Τα αφεντικά και το κράτος τους, μας ρίχνουνε στη κατάσταση έκτατης ανάγκης, μας εγκλωβίζουν σε ένα ατέρμονο εμπόριο φόβου και ελπίδας, μας παρουσιάζουν τη «νέα κανονικότητα» ως αναπόφευκτη.
Είναι οι τρόποι τους για να μας αναγκάσουν να πληρώσουμε για πολλοστή φορά μία ακόμα κρίση. Αυτή τη φορά τη κρίσης της πανδημίας.
Ακόμα και εν μέσω πανδημίας, δεν στήριξανε το ΕΣΥ το οποίο χρόνια τωρα συστηματικά το διαλύουνε, δεν βοηθήσανε τους άνεργους και τους συνταξιούχους, άφησαν στη τύχη τους χιλιάδες έγκλειστους ανθρώπους σε φυλακές, κέντρα κράτησης και στρατόπεδα, εκατοντάδες χιλιάδες εργζόμενων απολύθηκαν, δώσανε ψίχουλα στους εργαζόμενους που ανεστάλησαν οι δουλείες τους ενώ για τους υπόλοιπους η δουλειά έγινε ατέλειωτη και χωρίς μέτρα προστασίας.
Στους καναλάρχες και στους ιδιώτες κλινικών μοιράσανε απλόχερα εκατομύρια ευρώ. Στα αφεντικά δώσανε ακόμα περισσότερες φοροελφρύνσεις και ταυτόχρονα (ξανά)ρυμθίσανε το δίκαιο ώστε να μας απολύουν και να μας κόβουνε τα μεροκαματα.
Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,
Σας καλούμε μέσα σε αυτή την ιστορική συγκυρία να πάρετε θέσεις μάχης. Μέσα στα χιλιάδες μονοπάτια που ανοίγονται μπρόστα μας, σας καλούμε να διαβούμε απο κοινού το μονοπάτι του αγώνα, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, να σταθούμε στα πόδια μας.
Εργαζόμενοι όλων των ειδών, ενωνόμαστε !
Υπερασπιζόμαστε τα ταξικά μας συμφέροντα και τις ζωές μας !
Οι αγώνες μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα !
Νομάδες | Εργατική συνέλευση στα Βορειοανατολικά
Μάης 2020