Μέσα από αυτό το κείμενο, ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες στον κλάδο του αθλητισμού, θα θέλαμε να αναδείξουμε την εκμετάλλευση που βιώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια. Να αναδείξουμε και να μοιραστούμε προβληματισμούς σε σχέση με την εργασία μας.
Τι κρύβεται πίσω από τις φανταχτερές βιτρίνες των γυμναστηρίων, τις υπερφωτισμένες αίθουσες χορού και τα γεμάτα ταλέντο γήπεδα;
Κρύβονται απλήρωτα ωράρια και ανασφάλιστη εργασία. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες προπονητές, οι οποίοι εργάζονται σε γυμναστήρια, σε διάφορα αθλήματα και σωματεία και δεν αμείβονται τακτικά. Πολλοί από αυτούς παίρνουν αμοιβές ως οδοιπορικά, δεν έχουν ασφάλιση, δεν έχουν συμβόλαια και πρέπει να αρκούνται σε ό,τι τους παρέχεται. Ενώ, οι λογαριασμοί και οι ανάγκες τους τρέχουν.
Μισθός ή χαρτζιλίκι;
Η χαμηλή μισθοδοσία είναι ένα από τα κύρια προβλήματα του κλάδου μας. Οι μισθοί, των προπονητών, εκπαιδευτών και βοηθών, για δηλωμένη 8ωρη εργασία αγγίζουν τα όρια του υποκατώτατου (536 ευρώ). Στην περίπτωση της ανασφάλιστης εργασίας, η οποία επικρατεί στον κλάδο μας, οι μισθοί ξεκινάνε από 150 μέχρι τα 600 ευρώ. Ο μισθός μας ορίζεται βάσει της εμπειρίας, της ηλικίας και των πτυχίων αλλά κατά κύριο λόγο εξαρτάται από τις ορέξεις των αφεντικών.
Τα τελευταία χρόνια, η εργοδοσία ξεζουμίζει φοιτητές και φοιτήτριες είτε από δημόσιες είτε από ιδιωτικές σχολές. Δεν είναι τυχαίο ότι η εργοδοσία έχει στρέψει το βλέμμα της σε φοιτητές γυμναστικών σχολών και ανειδίκευτους εργάτες. Ο σκοπός των αφεντικών είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους με το λιγότερο κόστος. Από τις απλήρωτες πρακτικές εξάσκησης μέχρι τις απλήρωτες εργατοώρες τις Κυριακές.
Έτσι, ο μισθός για τους νέους εργαζόμενους στον κλάδο αντιστοιχεί σε μηνιαίο χαρτζιλίκι από 150 μέχρι 300 ευρώ. Η ακόλουθη εμπειρία θα ξεδιαλύνει λίγο το θολό τοπίο του μισθού στον κλάδο μας:
“Ο μισθός μου όπως και πολλών συναδέλφων, αναλογεί περίπου στο 1/4 των συνδρομών των παιδιών ενός τμήματος. Τη δουλειά για το τμήμα τη βγάζω εξ’ ολοκλήρου εγώ, όμως το υπόλοιπα 3/4 τα κρατάει ο σύλλογος! Εάν βάλουμε μέσα και τις βενζίνες που πληρώνουμε ΕΜΕΙΣ για τη μεταφορά μας σε προπονήσεις και αγώνες , οι αποδοχές που δεχόμαστε είναι ακόμα λιγότερες. Το αποτέλεσμα είναι να αμοιβόμαστε με μισθούς πείνας και εντελώς αναντίστοιχους της εργασίας μας.’’
Τι εννοούμε αναντιστοιχία του μισθού σε σχέση με την εργασία μας;
Είναι η διαφορά του μισθού μας σε σχέση με την εργασία μας. Για παράδειγμα, ένας προπονητής σε ακαδημίες ποδοσφαίρου, μπορεί να εργάζεται 3-4 ώρες την ημέρα αλλά το τμήμα το οποίο προπονεί να αποτελείται από 25 παιδιά. Το καθένα από αυτά τα παιδία πληρώνει μηνιαία ή δίμηνη συνδρομή στο σωματείο και ο προπονητής πληρώνεται περίπου για 4-5 παιδιά. Τα υπόλοιπα λεφτά από τις συνδρομές τα κρατάει ο σύλλογος-διοίκηση. Η εντατικοποίηση της εργασίας μας και των ωραρίων έχει άμεση επίπτωση στον μισθό μας.
Τι συμβαίνει όταν ατομικά ζητάμε μισθό κι όχι χαρτζιλίκι;
Όταν έρχεται η στιγμή αυτή, τα αφεντικά-παράγοντες είτε μας απειλούν είτε μας απολύουν. Είναι προφανές πως, η έλλειψη κατοχυρωμένων νομικών δικαιωμάτων και η ανασφάλιστη εργασία, έχουν δώσει τον αέρα στην εργοδοσία να μας προσλάβει και να μας απολύει χωρίς κανένα αντίκτυπο στην ίδια. Η απουσία σωματείου στον κλάδο είναι καθοριστικός παράγοντας για τις ατομικές και συλλογικές διεκδικήσεις.
Μήπως δεν μας συμφέρει η ανασφάλιστη εργασία;
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα, στον κλάδο που εργαζόμαστε, είναι η ανασφάλιστη εργασία. Η ανασφάλιστη εργασία είναι ένα καθεστώς που επικρατεί εδώ και χρόνια στον χώρο του αθλητισμού. Η αδυναμία πρόσβασης στην κοινωνική ασφάλιση και ακολούθως απουσία αδειών και δώρων αποτελούν μέρος της εργοδοτικής αυθαιρεσίας που βιώνουμε καθημερινά στον κλάδο μας . Ακόμη, η έλλειψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας και συμβάσεων αορίστου χρόνου επιφέρει επισφάλεια λόγω εποχικότητας και ημι-απασχόλησης (π.χ. ομαδικά προγράμματα/αθλήματα σε διαφορετικές επιχειρήσεις). Έτσι το πεδίο των διεκδικήσεων από τους εργαζόμενους/ες απέναντι στα αφεντικά γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο.
Να προσθέσουμε πως αρκετοί εργοδότες προτείνουν στους προπονητές να εργάζονται με «μπλοκάκι», δηλαδή ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Η εργαζόμενη ή ο εργαζόμενος που θα επιλέξει κάτι τέτοιο όχι μόνο θα επιβαρυνθεί με κάλυψη ασφαλιστικών υποχρεώσεων, αλλά η μη κάλυψή τους επιφέρει και ποινικές κυρώσεις για τον ίδιο. Η επιλογή αυτή θα καταλήξει δυσβάσταχτη έως επικίνδυνη για αυτόν που θα την επιλέξει καθώς η ασυνέπεια των αφεντικών στις οικονομικές τους υποχρεώσεις έχει γίνει πλέον κανονικότητα.
Εν καιρώ lockdown και απαγορεύσεων, οι χώροι άθλησης όπως π.χ. γυμναστήρια και αθλητικές ακαδημίες κλείνουν. Προπονητές/ τριες, γυμναστές/ τριες και γενικότερα οι εργαζόμενοι του αθλητισμού που δεν είναι ασφαλισμένοι, μένουν χωρίς εισόδημα απέναντι στην εντυνόμενη οικονομική κρίση, καθώς δεν δικαιούνται επίδομα. Το ποσοστό τον εργαζομένων αυτών είναι σαφώς μεγαλύτερο, από όσων είναι ασφαλισμένοι στον κλάδο μας.
“ Έρχεται λοιπόν η πανδημία και από τη στιγμή που δεν είμαστε ασφαλισμένοι, ούτε το ψωρό -επίδομα των 800 ευρώ δεν δικαιούμαστε. Το εισόδημα αυτούς τους μήνες όχι μόνο είναι μηδενικό, αλλά ταυτόχρονα έχουμε να αντιμετωπίσουμε κι άλλα προβλήματα όπως για παράδειγμα να πληρώσουμε τα ενοίκια μας, σούπερ μάρκετ, ΔΕΗ και λοιπά έξοδα. Η ανασφάλεια που επικρατεί στο κλάδο μας όλα αυτά τα χρόνια, έρχεται στο τώρα ,εν μέσω πανδημίας, να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο.”
Οι μεθοδεύσεις και η επιμονή των αφεντικών στο να μας πείσουν ότι η αδήλωτη εργασία είναι για το συμφέρον το δικό μας, δείχνει ξεκάθαρα ότι συμφέρει αυτούς και μόνο!
Πως θα πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν;
Μοιράζοντας τις εμπειρίες μας, αποφεύγοντας να πέσουμε στην παγίδα του ανταγωνισμού μεταξύ μας!
Σπάζοντας την σιωπή για τις συνθήκες που επικρατούν στα εργασιακά κάτεργα που εργαζόμαστε!
Καταγγέλοντας όσα καταπιέζουν εμάς και τους συναδέλφους μας!
Βγαίνοντας από την παθητική άμυνα και τον ατομικισμό, στην συλλογική επίθεση απέναντι στα αφεντικά μέσα από την συμμετοχή σε εργατικές συνελεύσεις και σωματεία!
Διεκδικώντας συλλογικά τα αυτονόητα για να ζούμε και όχι να επιβιώνουμε!
Νομάδες | Εργατική συνέλευση στα Βορειοανατολικά
Μάρτης 2021
σε pdf μορφή