Κατά κοινή ομολογία τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μία κρίση. Παρόλα αυτά, δεν θα μιλήσουμε για μία κρίση που αντιμετωπίζουμε από κοινού με τους εργοδότες μας, αυτό άλλωστε το κάνουν επάξια τα media, τα κόμματα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι κυβερνήσεις. Θα μιλήσουμε για την κρίση που «καίει» τις δικές μας ζωές και τις κάνει ακόμα χειρότερες. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι 7 χρόνια τώρα, ο βασικός μισθός έχει μειωθεί κατά 40% και αγγίζει το ποσό των €586, ενώ οι εργαζόμενοι κάτω των 25 ετών αμείβονται με τον υπο-κατώτατο μισθό των €510. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχουν καταργηθεί, τα ωράρια έχουν γίνει λάστιχο, οι δουλειές part time και η “μόνιμη και σταθερή” δουλειά αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Αυτή η τάση των εργοδοτών θέλει να μας κάνει ακόμα πιο “ευέλικτους” προσαρμόζοντας τα προγράμματα εργασίας στις ανάγκες των επιχειρήσεών τους. Το αποτέλεσμα είναι το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης να γινόμαστε έρμαιο στις ορέξεις των αφεντικών, να μας απολύουν όποτε θέλουν χωρίς κανένα κόστος και οι υποχρεώσεις τους απέναντί μας να μην είναι πια υποχρεώσεις. Και κατ επέκταση να αλλάζουμε δουλειές σαν τα πουκάμισα και πάνω απ’ όλα να μην μπορούμε να καλύψουμε ούτε τις βασικές μας ανάγκες. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η επικράτηση των ευέλικτων μορφών εργασίας οδήγησαν στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, κάτι που ενισχύθηκε κι από την αδήλωτη εργασία, πλέον όχι ως μεμονωμένο φαινόμενο για κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων αλλά ως καθεστώς για τους περισσότερους.
ΕΔΩ μπορείτε να κατεβάσετε σε μορφή pdf το έντυπο της καμπάνιας