Την Παρασκευή 19 Γενάρη, η συνέλευσή μας πραγματοποίησε στο σταθμό μετρό του Χολαργού, συγκέντρωση ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τις απειλές της αλυσίδας «Ο Πρόεδρος» εις βάρος εργαζόμενου-διανομέα και μέλους του ΣΒΕΟΔ που διεκδικεί τα δεδουλευμένα δυο χρόνων εργασίας του σε καταστήματα της αλυσίδας στα Μελίσσια και στο Μοσχάτο.
Σκοπός της συγκέντρωσής μας ήταν να ενημερώσουμε τους κατοίκους και εργαζομένους της περιοχής για τα «μπραβιλίκια» του συνιδιοκτήτη της συγκεκριμένης αλυσίδας, Βασίλη Τσαρούχα, αλλά και να υπενθυμίσουμε ότι η εργοδοτική τρομοκρατία δεν αποτελεί κάποιο μεμονωμένο περιστατικό, αλλά κομμάτι της ευρύτερης εργασιακής δυστοπίας που βιώνουμε σήμερα. Τέλος, μέσα απ’ αυτή τη συγκέντρωση θέλαμε να στείλουμε ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. H εργοδοτική τρομοκρατία και βια δε θα περνάει «στα ψιλά», δε θα μένει αναπάντητη, αλλά θα αντιμετωπίζεται με αποφασιστικότητα, πείρα και εμπιστοσύνη στη δύναμη του ταξικού αγώνα.
“νομάδες” εργατική συνέλευση στα Β/Α
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στην παρέμβαση:
Στο μαγαζί “Ο Προέδρος” & σε κάθε χώρο δουλειάς η εργοδοτική τρομοκρατία δε θα περάσει!
Η τρομοκρατία των αφεντικών ενάντια στους εργαζόμενους δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις. Όπως δεν είναι και μεμονωμένα περιστατικά που γίνονται μακριά μας από κάποιους “μυστήριους” εκβιαστές που λειτουργούν με όρους κυκλωμάτων νύχτας και μαφίας. Η εργοδοτική τρομοκρατία είναι μια μέθοδος που εφαρμόζουν οι “ευυπόληπτοι” επιχειρηματίες και στις δικές μας γειτονιές, είναι οι εκβιασμοί που δέχονται οι εργαζόμενες στο διπλανό μαγαζί, είναι αυτό που αντιμετώπισε και ο διανομέας Ν.Α, εργαζόμενος στην αλυσίδα καταστημάτων “ο Πρόεδρος” που δραστηριοποιείται και στο Χολαργό, όταν διεκδίκησε τα αυτονόητα.
Στις 17 Οκτωβρίου, κατά τις 4μμ δυο μηχανές πλησιάζουν τον συνάδελφο διανομέα Ν.Α ο οποίος είναι καθ’ οδόν με παραγγελία στο Κολωνάκι. […] Σε αυτές επιβαίνουν δυο άγνωστοι στον συνάδελφο άνδρες εύρωστης σωματικής διάπλασης και ο πρώην εργοδότης του Βασίλης Τσαρούχας, συνιδιοκτήτης στην αλυσίδα καταστημάτων ‘’ο Πρόεδρος”. […] Οι παροτρύνσεις γίνονται σε ‘’φιλικό’’ τόνο και συνοδεύονται από υποσχέσεις όπως: «θα σου σπάσουμε τα χέρια και τα πόδια», «θα σε αφήσουμε ανάπηρο», «θα έρθουμε και απ’ το σπίτι σου αν χρειαστεί» κλπ. Κύρια έγνοια του Β. Τσαρούχα και της κουστωδίας του είναι ο συνάδελφος να αποσύρει την αγωγή με την οποία διεκδικεί τα δεδουλευμένα που του οφείλονται με βάση την εργατική νομοθεσία για περίπου δυο χρόνια εργασίας σε καταστήματα της αλυσίδας στα Μελίσσια και στο Μοσχάτο
(Απόσπασμα από ανακοίνωση του Σωματείου Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, Οκτώβρης 2017)
Στη θέση του διανομέα Ν.Α βρίσκονται χιλιάδες εργαζόμενοι από τον ίδιο και από διαφορετικούς κλάδους αντιμέτωποι καθημερινά με απειλές και βία. Κάποια περιστατικά μένουν άγνωστα, άλλα έρχονται στο προσκήνιο χάρη σε καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων. Η εργοδοτική τρομοκρατία είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα και αποτελεί ένα μόνο μέρος μιας ευρύτερης εργασιακής δυστοπίας με μισθούς πείνας, εργασιακές σχέσεις λάστιχο, θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», ρατσιστικά υποτιμητικά σχόλια και σεξιστικές παρενοχλήσεις. Στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, τα αφεντικά μας θέλουν μόνους και φοβισμένους, φθηνούς και αναλώσιμους.
Στην υπόθεση του ταχυφαγείου «ο Πρόεδρος» όμως, ο εργαζόμενος διανομέας δεν ήταν μόνος. Από την πρώτη στιγμή το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) στάθηκε δίπλα του. Μετά την μαζική δυναμική παρέμβαση που πραγματοποίησε το σωματείο έξω από μαγαζιά της αλυσίδας σε Χολαργό και Μελίσσια στάλθηκε ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Ο εργαζόμενος Ν.Α δεν κάνει ούτε βήμα πίσω στις διεκδικήσεις του. Η δύναμή μας βρίσκεται στην συλλογική μαχητικότητα της τάξης μας, μόνο έτσι σπάει στην πράξη ο τσαμπουκάς των αφεντικών.
Δεν πρέπει να αφήνουμε τέτοια περιστατικά εργοδοτικής τρομοκρατίας αναπάντητα σε καμία γειτονιά, σε κανένα χώρο δουλειάς. Η έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους αποτελεί την μοναδική «ασπίδα» απέναντι στις απολύσεις, την απληρωσιά και την καταστρατήγηση της ήδη κουτσουρεμένης εργατικής νομοθεσίας που έχει γίνει το αγαπημένο χόμπι των εργοδοτών. Όσο κυριαρχεί η γκρίνια, η ηττοπάθεια και ο αποπροσανατολισμός εντός της εργατικής τάξης, τα αφεντικά θα παίζουν μπάλα σε άδειο γήπεδο. Αν δεν αλλάξουμε τους πραγματικούς συσχετισμούς δύναμης στην καθημερινότητα της εργασιακής εκμετάλλευσης, τα σημερινά «αυτονόητα» θα φαίνονται αύριο αδιανόητα.
ΑΝ ΔΕΝ ΔΡΑΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΜΑΣ
NA ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
νομάδες | εργατική συνέλευση στα βορειοανατολικά
το κείμενο σε μορφη pdf